Συνεντεύξεις

ARTNEWS 12/12/2022 – Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

Εριέττα Βορδώνη: Οι Έλληνες καλλιτέχνες είναι μονομάχοι στο χρηματιστήριο της Τέχνης. Προσπαθούν και παλεύουν σαν μονάδες στο διεθνές εικαστικό γίγνεσθαι 

Η έκθεση εγκαινιάζεται την Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2022, ώρα 20:00, και θα διαρκέσει ως το Σάββατο 19 Νοεμβρίου.

«Στο φως» μας καλεί να συναντηθούμε η καταξιωμένη ζωγράφος Εριέττα Βορδώνη, μέσα από την ομώνυμη έκθεση της, που εγκαινιάζεται αυτές τις μέρες στην Evripides Art Gallery. Πρόκειται για μια σειρά νέων, ευφάνταστων έργων που δημιούργησε τα δύο τελευταία χρόνια και λειτουργούν «σαν φυλαχτά για όποιον τα έχει στον χώρο του και μπορεί να τα χαίρεται καθημερινά», όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει στο κείμενο του στον κατάλογο της έκθεσης ο ιστορικός τέχνης,  Χριστόφορος Μαρίνος.

Με σαφείς αναφορές στην επικούρεια φιλοσοφία, τις οποίες ενσωματώνει περίτεχνα στους «καμβάδες» της, η Εριέττα Βορδώνη αναζητά το αληθινό νόημα της ζωής. Τα έργα της αποπνέουν γαλήνη, έχουν θεραπευτική επίδραση στον αποδέκτη τους και χαρακτηρίζονται από διάθεση απόδρασης σε έναν ονειρικό κόσμο, όπου κυριαρχεί η αρμονία, η ανθρωπιά, το συναίσθημα, η αγάπη, η ευφροσύνη και η αγαλλίαση.

Συναντήσαμε την βραβευμένη εικαστικό λίγο πριν τα εγκαίνια της έκθεσής της και μιλήσαμε για την νέα της δουλειά και τον ρόλο των Ελλήνων Συλλεκτών στο χρηματιστήριο της Τέχνης.

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη  

– Πώς επιλέξατε τον τίτλο της έκθεσης σας;

– Στο Φως είναι ο τίτλος της Έκθεσής μου. Μετά τα σκοτάδια του εγκλεισμού λόγω covid και της απομόνωσης γενικότερα, η απάντηση αυτών των δυσκολιών ήταν να κάνω μια τεράστια βουτιά στο είναι μου, να βρω την ουσία της ζωής, τις ισορροπίες μου και να ξαναβγώ στο Φως. Έτσι γεννήθηκε ο τίτλος της Έκθεσής μου.

-Σε όλες τις ενότητες των έργων σας το φως παίζει ιδιαίτερο ρόλο. Άλλοτε διαχέεται στο τελάρο, άλλοτε εστιάζει σε μια σκηνή, σε ένα ενσταντανέ.  Μιλήστε μας για την σημασία του χρώματος στο έργο σας;

– Πράγματι το Φως πάντα παίζει ένα σημαντικό ρόλο στο Έργο μου. Ζούμε σε μια χώρα φωτεινή, διάφανη που θα ήταν αδύνατον να μην επηρεάσει την ψυχοσύνθεσή μου αυτό το άπλετο φως της. Σαν ιδιοσυγκρασία είμαι θετική, πιστεύω πως σκοπός μας είναι ότι πέρα και πάνω από τις ατελείωτες δυσκολίες που μας προκύπτουν, καλό θα ήταν να εστιάζουμε σε ότι καλό μας συμβαίνει και κυρίως στο ότι η ζωή είναι ένα θείο δώρο, ένα φως. Συχνά στα τωρινά έργα μου υπάρχει μια φωτεινή πηγή.

Αυτή μπορεί να είναι η προβολή του δικού μας φωτός, της δικής μας ανάγκης για ανάταση και εξέλιξη, το δικό μας άνοιγμα που καταφέραμε και μπορούμε να πετύχουμε εάν έχουμε έναν θετικό στόχο που μας φωτίζει για να το πραγματοποιήσουμε. Το χρώμα εκφράζει συναίσθημα. Τα ψυχρά χρώματα, το γαλάζιο, το μπλε σε κάνουν να ονειρεύεσαι, να φεύγεις, να ταξιδεύεις, σου δίνουν βάθος. Τα θερμά, όπως το ροζ, το κόκκινο, οι ώχρες, οι σέπιες, έρχονται κοντά σου, σε ζεσταίνουν, συχνά σε ηρεμούν. Οι σχέσεις των χρωμάτων μεταξύ τους δίνουν το αποτέλεσμα των συναισθημάτων που θέλεις να εκφράσεις κάθε φορά.

-Στους καμβάδες σας αποτυπώνονται στοιχεία της επικούρειας φιλοσοφίας αναζητώντας το αληθινό νόημα της ζωής. Τι σημαίνει για σας, για τη δουλειά σας, για την καθημερινότητά σας η επικούρεια φιλοσοφία;

– Εάν αναλογιστούμε τη ζωή μας, θα δούμε ότι φορές που είμαστε ευτυχισμένοι με τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας, είμαστε καλοί, δίκαιοι, γεμάτοι αγάπη (ακολουθούμε ενστικτωδώς τα λόγια του φιλόσοφου Επίκουρου). Πιστεύω πως η ευτυχία συμβαδίζει με την ψυχική ισορροπία και την αποδοχή του εαυτού μας και των άλλων.

Σήμερα που είμαστε όλοι απομονωμένοι, αγχωμένοι από την οικονομική κρίση, από την απειλή ακόμα και του πολέμου, η επικούρεια φιλοσοφία που λέει εν ολίγοις, βρες τα με τον εαυτό σου, για να δεχτείς και να αγαπήσεις και τον κόσμο γύρω σου, πάψε να είσαι υλιστής, σεβάσου τη φύση, τη φιλία, συνειδητοποίησε τα όριά σου. Επιβεβαιώνει ότι ο Επίκουρος στις μέρες μας, είναι σίγουρα επίκαιρος. Αυτή η φιλοσοφία με οδήγησε στην αυτογνωσία, με ωρίμασε, επηρέασε την καθημερινότητά μου και ελπίζω να πήγε πιο πέρα τη δουλειά μου.

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΜΟΥ ΝΑ ΓΕΜΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΘΕΑΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΓΑΛΗΝΗ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΓΝΩΣΗ

– Οι φιγούρες στα τελάρα σας βρίσκονται σε διαρκή κίνηση μέσα στο κενό. Μπορούν να κινούνται ελεύθερα, να συνεχίσουν σε ευθεία, να συγκρουστούν, να παρεκκλίνουν, καθώς και να ενωθούν στη δημιουργία σύνθετων σωμάτων…

-Η ψυχική ελευθερία και η ανάγκη μου να πετάξω πέρα και πάνω από τα φυσικά όρια, ίσως με οδήγησε στην δημιουργία αυτών των πολλαπλών χώρων, οι οποίοι και λόγω των αντανακλάσεων των υλικών και μεταφορικά, καθρεφτίζουν τον εαυτό σου σε κατάσταση συναισθηματικής εγρήγορσης. Νομίζω όταν ζωγραφίζω, ότι ο χώρος και ο χρόνος αλλάζει, διαστέλλεται όπως μέσα σε όνειρο. Συχνά οι άνθρωποι εδώ αγκαλιάζονται έχοντας στραμμένο το βλέμμα τους στο φως, μαγεμένοι από την ομορφιά του ιδιαίτερου αυτού τοπίου.

-Ποιος ο σκοπός των έργων σας; Πιστεύετε ότι έχει θεραπευτική επίδραση, ότι γεμίζει γαλήνη τον θεατή; 

-Στόχος μου είναι να φορτίσω τα έργα μου με όσο το δυνατόν θετική ενέργεια. Χρησιμοποιώ σύμβολα που έχουν ευεργετική δράση στο ασυνείδητό μας. Ακόμα και οι σχέσεις των υλικών μεταξύ τους μπορούν να δημιουργήσουν μια ευεξία και ακόμα καλύτερα να ‘’θεραπεύσουν’’. Θα ήθελα τα έργα μου να γεμίσουν τον θεατή με την γαλήνη που έρχεται μετά από την ανάλυση και τη γνώση. Να λειτουργήσουν σαν φυλαχτά.

– Η ανερχόμενη τάση στην Τέχνη βασίζεται στην τεχνολογία blockchain και φέρνει αλλαγές στο εμπόριο τέχνης και την οικονομία. Πώς βλέπετε τις νέες καλλιτεχνικές εκφράσεις όπως τα NFTs;

-Αυτή είναι μία ανερχόμενη τάση που βασίζεται στην τεχνολογία κυρίως στην μετα–covid εποχή όπου η επικοινωνία γίνεται διαδικτυακά. Πιστεύω ότι βρίσκεται ακόμη σε πειραματικό στάδιο. Το έργο τέχνης για μένα δεν είναι μια άυλη εικόνα, αλλά ένα έργο με σώμα, υφές, χροιές, ενέργειες, που δρουν άμεσα στον θεατή. Θα ήθελα να μην ξεχάσουμε με την ιλιγγιώδη ταχύτητα που τρέχει στις μέρες μας η τεχνολογία ότι το DNA μας έχει ανάγκη από σώματα, από επαφές, από ρυθμούς που ακολουθούν τον χτύπο της καρδιάς μας. Δεν θα ήθελα η τεχνολογία να σκοτώσει αυτές τις ανθρώπινες ανάγκες, αλλά να τις βοηθήσει, επομένως αυτές οι μορφές τέχνης ας λειτουργήσουν παράλληλα.

-Πιστεύετε ότι θα βελτιωθεί η αγορά της Τέχνης στην Ελλάδα τα επόμενα χρόνια;

-Παρόλο που η Μεσόγειος γενικώς αλλά και η Ελλάδα παραδοσιακά γεννάει εικαστικούς, οι Έλληνες καλλιτέχνες συχνά εξαιρετικοί δεν είναι ακόμα εξαγώγιμο προϊόν, δεν έχει φροντίσει μέχρι τώρα γι’ αυτό, ούτε η πολιτεία ούτε οι συλλέκτες μας που δυστυχώς έχουν μία ατελείωτη ξενομανία (πλην φωτεινών εξαιρέσεων όπως π.χ. ο Γιώργος Σταθόπουλος). Οι συλλέκτες του εξωτερικού υποστηρίζουν – σπρώχνουν τους καλλιτέχνες τους, τους εδραιώνουν και η αξία των έργων τους ανεβαίνει κάθετα. Οι Έλληνες καλλιτέχνες είναι μονομάχοι, προσπαθούν και παλεύουν σαν μονάδες στο διεθνές γίγνεσθαι.

Είχα την τύχη μετά από κάποια σημαντικά βραβεία που πήρα στη Γαλλία, να με υποστηρίξει το Γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού και να με στείλει σε διάφορα μουσεία και διεθνείς εκθέσεις. Εύχομαι οι Έλληνες συλλέκτες να ξεπεράσουν αυτή την καχυποψία για τους Έλληνες καλλιτέχνες, να καταλάβουν την αξία τους και να μας στηρίξουν στα χρόνια που έρχονται για να βελτιωθεί η αγορά τέχνης στη χώρα μας.

Info

Διάρκεια Έκθεσης
Πέμπτη 20 Οκτωβρίου έως Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2022

Ημέρες & Ώρες Λειτουργίας
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 11.00 – 20.30
Τετάρτη: 11.00 -17.00
Σάββατο: 11.00 – 16.00
Κυριακή και Δευτέρα: κλειστά.

Evripides Art Gallery
Ηρακλείτου 10 & Σκουφά Κολωνάκι, Αθήνα, 106 73
2103615249, 2103615909
www.evripides-art.gr, info@evripides-art.gr

Συνέντευξη στην ATHENS VOICE 08.11.2022, 21:43 – Στέφανος Τσιτσόπουλος

Εριέττα Βορδώνη – Στο Φως: Το πορτρέτο μιας κυρίας

Η εικαστικός μιλά για τη ζωή της, αποκαλύπτοντάς μας και μερικά από τα μυστικά που κρύβουν τα τοπία και οι πρωταγωνιστές τους. 

Εριέττα Βορδώνη: Συνέντευξη με την εικαστικό για την έκθεση Στο Φως στην Evripides Art Gallery.

Οι πίνακες της τελευταίας δουλειάς της Εριέττας Βορδώνη είναι συνδεδεμένοι με το σώμα και τον πυρήνα της διαρκούς αναζήτησης της στη ζωγραφική. Από τα χρόνια του Παρισιού του περασμένου αιώνα, έως και σήμερα που μιλά από το ατελιέ της στην Αθήνα, το στιλ και η ανησυχία της κατοχυρώθηκαν μέσω μιας απόλυτα διακριτής γραμμής: ρευστά χρώματα, υποσυνείδητες ψυχικές αντανακλάσεις, αινιγματικές αλληγορίες, ψίθυροι, υπονοούμενα και φιλοσοφικές μεταφορές. Απτά, ανθρώπινα, αλλά και μεταφυσικά ταυτόχρονα, τα κάδρα της ενότητας Στο Φως συνεχίζουν, όπως παρατηρεί και η Αναστασία Παπαμανώλη, «να αναζητούν την αρμονία σε έναν μονοδιάστατο κόσμο όπου κυριαρχούν η αμετρία, η εγωπάθεια και η απληστία. Το έργο της χαρακτηρίζεται από στοχαστική διάθεση, διαλογικότητα, (συγκρατημένο) ερωτισμό, τρυφερότητα και λυρισμό (σκέφτεται κανείς τον Marc Chagall)». 

Για τον επιμελητή Χριστόφορο Μαρίνο, οι νέες εικόνες της Βορδώνη λειτουργούν και «σαν φυλαχτά για όποιον τα έχει στον χώρο του και μπορεί να τα χαίρεται καθημερινά». Της ζήτησα να ανατρέξει εν συντομία σε στιγμές, ανθρώπους, μέρη και ιδέες που καθόρισαν τη ζωή και την εξέλιξή της, αλλά και να ξεκλειδώσει τα μυστικά αυτών των τόπων που μέσα τους κατοικούν μυστηριώδεις άνθρωποι και άλογα, αινιγματικές πεταλούδες, λουλούδια και πουλιά. Το έκανε και ορίστε: Η Εριέττα Βορδώνη σε πρώτο πρόσωπο… 

Γεννήθηκα στην Αθήνα σε μία κηπούπολη που λέγεται Φιλοθέη. Ήμουν σίγουρη, αν και δεν είχα ταξιδέψει πουθενά, ότι το μέρος που γεννήθηκα ήταν το ωραιότερο του κόσμου. Από μικρή μου άρεσε να ανακατεύομαι με τα χρώματα, τα σχήματα, καθόμουν με τις ώρες μπροστά σε κόλλες χαρτί, άσπρες, χρωματιστές, έφτιαχνα κολάζ, ζωγράφιζα, έφτιαχνα ζωάκια με πλαστελίνη. Ο χώρος γύρω μου και μέσα μου γέμιζε με φιγούρες, λουλούδια, πουλιά. Αυτή η συνήθεια συνεχίστηκε και στην εφηβεία και έτσι αποφάσισα να προχωρήσω ως καλλιτέχνης στη ζωή μου παρ’ όλες τις αρνήσεις των δικών μου. Πέρασα στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Είχα τη μεγάλη τύχη να έχω δάσκαλο της ζωγραφικής τον Γενάρχη Γιάννη Μόραλη και τον Βασίλη Βασιλειάδη που με μύησε στην τέχνη της σκηνογραφίας και ενδυματολογίας. 

18 χρονών, πριν καλά καλά μάθω βασικούς κανόνες πάνω στη γλυπτική, έλαβα μέρος σε έναν διαγωνισμό που αφορούσε τη γλυπτική διακόσμηση των υπογείων διαβάσεων της Λεωφ. Συγγρού. Ο διαγωνισμός ήταν ανοιχτός σε όλους του καλλιτέχνες. Κέρδισα τον διαγωνισμό και με ανειδίκευτους εργάτες δούλεψα στην υπόγεια διάβαση της οδού Εφέσου και Αγίων Πάντων. Εκεί γεννήθηκαν χελιδόνια που χόρευαν, έτρεχαν, έδειχναν κατεύθυνση και κλήση. Δημιουργήθηκε έτσι ένα ανάγλυφο 1.400m2. Αργότερα, σπουδασμένη και ώριμη, έκανα το 2ο δημόσιο έργο μου με τίτλο Κυνηγοί Ουρανών στη Λεωφ. Κηφισίας, εκεί που ενώνεται η Φιλοθέη με το Ψυχικό. Εδώ δημιούργησα μία γλυπτική σύνθεση που αναδύεται μέσα από μία πισίνα με νερό. Υπάρχει ένα νεαρό αγόρι από αλουμίνιο που προσπαθεί να βρει τα όριά του, ισορροπώντας επάνω σε μία μεταλλική μπλε μπάλα. Πίσω του βρίσκεται ένας κορμός δέντρου επτά μέτρων από χαλκό, που συμβολικά ανθοφορεί εκτινάζοντας νερό, διάφορα χελιδόνια που πετούν τριγύρω, σε βοηθούν να φύγεις στη μεγάλη λεωφόρο ίσως της ζωής σου. Μία νεαρή κοπέλα κάθεται στο πεζούλι της πισίνας προς τα έξω, καλώντας τον θεατή να καθήσει πλάι της και να γίνει μέρος του έργου.

Τελείωσα τη Σχολή Καλών Τεχνών με βραβείο για το σύνολο της δουλειάς μου και με υποτροφία της Ακαδημίας Αθηνών βρέθηκα στο Παρίσι στην Ecole Superiere Nationale de Beaux Arts. Είχα προηγουμένως λάβει με διαγωνισμό ένα ατελιέ στη Cite des Arts επάνω στον Σηκουάνα κι έτσι είχα άπλετο χώρο για να δουλεύω. Άφησα τη λουσμένη με διάφανο φως Αθήνα, για να βρεθώ στην Πόλη του Φωτός. Εκεί συνέχισα τις σπουδές μου κάνοντας γλυπτική στο εργαστήριο του Ceaser και ζωγραφική στο Leonardo Cremonie. Πολύ σύντομα, αφού έλαβα μέρος σε διάφορες εκθέσεις, κατάφερα να πάρω το 1ο Βραβείο Ζωγραφικής στο Διεθνές Salon de Mont Rouge του Παρισιού. Όταν παρέδωσα το έργο μου, δεν μπόρεσα να είμαι στα εγκαίνια γιατί κυνηγώντας τον γιο μου, 2 χρονών τότε, για να τον ντύσω, έπεσα από τη σκάλα του σπιτιού και βρέθηκα στο νοσοκομείο.

Θυμάμαι πως έπρεπε να επιστρέψουμε στην Ελλάδα αμέσως μετά και κάποια στιγμή, ένα βραδάκι με παίρνουν από τον Παρίσι τηλέφωνο για να μου πουν πως είμαι πολύ ανάγωγη, γιατί ενώ πήρα το 1ο Βραβείο Ζωγραφικής του Mont Rouge και μου ετοίμασαν ολόκληρη δεξίωση για να με τιμήσουν, δεν είχα την ευγένεια να τους προειδοποιήσω ότι δεν θα πάω να το παραλάβω. Έπεσα από τα σύννεφα. Όταν μας τηλεφώνησαν για να το ανακοινώσουν, ο άνθρωπος που απάντησε στο τηλέφωνο νόμιζε, μη γνωρίζοντας γαλλικά, ότι μας μιλούσαν για την τιμή ασφάλειας του έργου μου. Αμέσως μετά επέστρεψα στο Παρίσι, πήρα το χρηματικό ποσό και το βραβείο, αλλά δυστυχώς δεν έζησα από κοντά αυτή την τόσο τιμητική για μένα ιστορία. 

Λίγους μήνες μετά, στα τέλη της δεκαετίας του ’90, το Γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού μου έδωσε ατελιέ εφ’ όρου ζωής και άρχισε να στέλνει τη δουλειά μου σε διάφορα μουσεία της Γαλλίας και του εξωτερικού. Ξαφνικά, ενώ η ζωή μου κυλούσε πολύ δημιουργικά στο Παρίσι, και η στήριξη από το κράτος και των γκαλερί γινόταν όλο και μεγαλύτερη, έπρεπε να επιστρέψουμε οικογενειακώς στην Ελλάδα. Ευτυχώς, είχα δημιουργήσει δυνατές σχέσεις φιλίας και εκτίμησης με γκαλερί της Γαλλίας, Αγγλίας, Ελβετίας. Έχοντας ένα ατελιέ στο Mont Parnasse, μου δίνεται η δυνατότητα συχνά να εργάζομαι και στο Παρίσι, οι συνεργασίες με τις γκαλερί μου συνεχίζονται κι έτσι δεν απομονώθηκα στην Ελλάδα.

Στην Αθήνα μπήκα στο καινούργιο μου ατελιέ. Κάτασπρο, με μόνη συντροφιά τις μπογιές, τα ατελείωτα διαφορετικά υλικά που χρησιμοποιώ, τα βιβλία, τη μουσική και πού και πού τον κριτή και βοηθό μου, τον γιο μου, που από παιδάκι έχει άποψη μιας και μεγάλωσε σε ατελιέ και σε χώρους τέχνης. Σήμερα εξακολουθεί να είναι ένας από τους πιο καλούς μου συμβούλους.

Η ζωγραφική είναι για μένα κάθαρση και γιατρειά. Πιστεύω ότι έχει ενέργεια και είναι ικανή να σου μεταδώσει χιλιάδες σκέψεις και συναισθήματα. Με την Τέχνη γενικότερα η επικοινωνία είναι ουσιαστική γιατί μπορεί να μπει κατευθείαν στην ψυχή σου και συχνά στο ασυνείδητό σου.

Γνωρίζοντας ότι ζούμε σε μια μεταβατική εποχή, όπου υπάρχει μία μεγάλη ευθραυστότητα, όλα είναι στον αέρα, υπό αμφισβήτηση, υπάρχει κρίση αξιών, οικονομική κρίση. Γι’ αυτούς τους λόγους, άρχισα να ζωγραφίζω πάνω σε διάφανα υλικά. Στις μέρες μας, καλούμεθα να παντρέψουμε τις ατέρμονες ταχύτητες, την ηλεκτρονική επικοινωνία με τη δυναμική ανάγκη του DNA μας για ρυθμούς που ν’ ακολουθούν τους χτύπους της καρδιάς μας. Για όλους αυτούς τους λόγους, εναρμονίζω αντίθετα υλικά. Μου αρέσει να παντρεύω τη σκληρότητα του μετάλλου με την τρυφερή ζεστή επιφάνεια του βελούδου, τη μνήμη μιας δαντέλας, τη λάμψη κάποιας χάντρας, και εκεί στον κάθε φορά διαφορετικό «καμβά» ζωγραφίζω με λάδι και γεννιέται το έργο.

Η απομάκρυνση και η απομόνωση που μας επέβαλε ο covid, μ’ έκανε να βουτήξω βαθιά στο «είναι» μου, να βρω τις ισορροπίες μου, τις ουσιαστικές χαμένες αξίες, όπως είναι η τιμιότητα, η ηθική, η δικαιοσύνη, που, κατά τον φιλόσοφο Επίκουρο, είναι η πηγή της ατέρμονης ευτυχίας, της ηδονής. Άρχισα να ζωγραφίζω τεράστια λουλούδια που συμβολίζουν το μεγαλείο της φύσης. Οι άνθρωποι έγιναν μικροί ανάμεσά τους. Τα λόγια του Επίκουρου τρέχουν μέσα στα έργα αυτά. Συχνά μου αρέσει να ζωγραφίζω άλογα που συμβολίζουν την καλή τύχη, πεταλούδες που αντιπροσωπεύουν την ψυχή, μοναχικά σαν τάματα δέντρα, ανθρώπους που παρακολουθούν τον ερχομό του φωτός μέσα σε ονειρικά τοπία όπου ο χρόνος και ο χώρος διαστέλλονται. Στόχος μου είναι να φορτίσω όσο το δυνατό τα έργα μου με θετική ενέργεια ώστε να λειτουργήσουν σαν φυλαχτά.

Το χρώμα εκφράζει συναίσθημα, τα ψυχρά, τα γαλάζια, τα μπλε, σε ταξιδεύουν μακριά, σε ησυχάζουν. Τα θερμά, τα κόκκινα, τα ροζ, οι ώχρες, οι σέπιες σε ζεσταίνουν, σου δημιουργούν θαλπωρή. Από τον τρόπο που συνδυάζεις τα χρώματα, βγαίνει το αίσθημα που κάθε φορά θέλεις να δώσεις. Προχωρώντας και ωριμάζοντας, καθώς ζωγραφίζω, το φως μέσα μου και γύρω μου πυκνώνει, γίνεται έντονο, αποκαλυπτικό, συμπαρασύρει όλες τις αισθήσεις μου, με μαγεύει. Οι άνθρωποι, τα σχήματα, η φύση, όλοι κολυμπούν μέσα του, έρχεται η κορύφωση. Το ταξίδι της ζωής μέσα στην Τέχνη συνεχίζεται…

Εριέττα Βορδώνη – Στο φως, Evripides art gallery (Ηρακλείτου 10 & Σκουφά, Κολωνάκι), έως 19 Νοεμβρίου

Συνέντευξη Εριέττας Βορδώνη από Φοίβη Παρασκευά (Πρώτο Θέμα) 2022

1. Με τι τρόπο επηρεάζει το έργο σας η Επικούρεια φιλοσοφία

Σε μια δύσκολη εποχή μετά τον θάνατο του Μεγαλου Αλεξάνδρου το 323 πχ όπου όλα ήταν μετέωρα, οι αρχες και οι αξίες είχαν διαλυθεί και ο κοσμος ζούσε σε μια διαρκεί ανασφάλεια ανάλογη με την δικη μας Ο Επίκουρος 364-270 εκτός των άλλων πρωτινέ για να είναι κανείς ευτυχισμένος να είναι τίμιος, ηθικός και δίκαιος, ισχύει και το αντίστροφο.
Με λίγα λόγια μας λέει ο φιλόσοφος ότι για να είμαστε ευτυχισμένοι πρέπει να είμαστε καλοί μέσα μας και με τους γύρο μας και ότι οι ευτυχισμένοι άνθρωποι ειναι αυτομάτως θετικοί και ισορροπημένοι με τους πάντες και με την φύση.
Η φιλοσοφία του Επίκουρου με επηρέασε στο να κάνω μια βαθεια βουτιά στο είναι μου και να κάνω πολλές διορθωτικές κινήσεις.
Με επηρέασε στο να ειμαι θετική στην ζωή και στις αξίες της και με αυτόν τον τρόπο να βρω το εσωτερικό μου φως.
Εξου και ο τίτλος της τωρινής μου έκθεσης στο φως.
Στόχος μου είναι τα εργα μου να έχουν θετική ενέργεια και να είναι οσο το δυνατον λουσμένα στο φως.
Συχνά εμφανίζονται τεράστια λουλούδια που κάνουν έτσι αναφορά στον κήπο του Επίκουρου, στην φύση εκεί που ο άνθρωπος είναι μικρός μπροστά στο μεγαλείο της.

2. Τι ρόλο θα έπρεπε να παίζει η τέχνη σε μια εποχή που ο άνθρωπος χάνεται πισω απο την τεχνολογία;

Η τέχνη για εμένα είναι ένας άλλος ίσως πιο ουσιαστικός τρόπος επικοινωνίας. Μιλάει κατ ευθείαν στο συναίσθημα, στο ασυνείδητο, διεγείρει την σκέψη, λειτουργεί συχνά σαν κάθαρση και γιατρειά.
Μας ξαναθυμίζει πως είμαστε άνθρωποι που αισθανόμαστε, παλλόμαστε, ζούμε.

3. Στα εργα σας κυριαρχεί μια ιδιάζουσα τεχνική αντίληψη. Με τι κριτήριο επιλέγετε την θεματολογία σας;

Επειδή σκοπός μέσα απο την δουλειά μου είναι να εναρμονιστούμε οσο το δυνατον περισσότερο με την αντιφατική, μετέωρη πραγματικότητα διατηρώντας τις ισορροπίες μας γι αυτό παντρεύω στο έργο μου διαφορετικά, ετερόκλητα υλικά.
Υφαίνω έναν καμβά όπου προσπαθώ να εναρμονίσω πχ την σκληρότητα των μετάλλων με την απαλή τρυφερή επιφάνεια ενός βελουδου, την μνήμη μιας δαντέλας.. και επανω εκεί ζωγραφιζω με λάδι και γεννιέται το έργο.
Τα θέματα μου είναι συνήθως συμβολικά πχ στην τελευταία μου δουλειά ξεφύτρωσε απο μόνη της μια γαλάζια τουλίπα σε μερικά έργα μου.
Έψαξα αργότερα να μάθω γιατί την ζωγραφιζω σχεδον εμμονικα και έμαθα πως αυτό το λουλούδι συμβολίζει την ηρεμία και την Ειρηνη που τόσο έχουμε ανάγκη στις μέρες μας.
Τα σύμβολα έρχονται με λίγα λόγια απο μόνα τους, υπάρχουν στην συλλογική μας μνήμη.
Όπως η πεταλούδα που συμβολίζει την ψυχή.
Το άλογο την καλή τύχη.
Το έντονο ροζ μετά απο το χρυσό και αργότερα το άσπρο περλέ φως συμβολίζει την ανάγκη μας να ενωθούμε με τον δημιουργό.
Ο καταράχτης το υγρό στοιχείο την κάθαρση.

4. Χρώμα και συναίσθημα. Πως συνδυάζονται αρμονικά αυτά τα δύο στοιχεία στην δουλειά σας;

Το συναίσθημα συμβολίζεται με το χρωμα.
Το γαλάζιο πχ σε παει μακριά σε ταξιδεύει Τα θερμά χρώματα σε ζεσταίνουν σου δημιουργούν χαρα.
Ενστικτωδώς τα εναρμονίζεις αναλογως τα χρώματα για να εκφράσεις την αλήθεια σου.

5. Τι ρόλο παίζει ο υπαινιγμός στα εργα σας;

Μου αρέσει να λέω τόσα όσα να μπορούν να διεγείρουν την φαντασία,την δημιουργική σκέψη, το συναίσθημα του θεατή για να τον παει πιο μακριά.
Δεν μου αρέσει να εκφράζομαι δογματικά, λατρεύω τον διάλογο του θεατή με το έργο μου.
Συχνά αυτά που δεν λες είναι τα πιο ουσιαστικά.

6. Ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που καθιστά ένα έργο τέχνης απο μια δισδιάστατη απεικόνιση σε αισθητικό αριστούργημα

Πιστεύω η αλήθεια του. Το ποσό κατοικημένο γεμάτο ενέργεια είναι το έργο Τα αν η αλήθεια του είναι τόσο δυνατή που να μπορεί να είναι πομπός σκέψεων και πηγή συναισθημάτων στον θεατή.
Αυτό είναι ουσιαστικά η αιτία που κάνει ένα έργο αριστούργημα πέρα και πάνω απο μόδες, το κάνει αθάνατο.

7. Πως θα έπρεπε να βλέπει ο καλλιτέχνης τα φαινόμενα της εποχής του και πως να τα εκφράζει μέσα απο την τέχνη του;

Ο καλλιτέχνης εάν είναι αυθεντικός αισθάνεται, βιώνει θέλει δεν θέλει την εποχή του.
Καλό είναι να κρατήσουμε την δύναμη μας τον άξονα μας εν γνώση μιας συχνά αρνητικής πραγματικότητας Να προσπαθήσουμε να ανοίξουμε δρόμους προς το φως, προς την ουσιαστική μας αλήθεια που μπορεί να δράσει θεραπευτικά, να μας δώσει ευτυχία και γιατί όχι την κάθαρση.